Luide zang en ritmisch tromgeroffel, in de verre omtrek is het te horen; op de plantage in Suriname is een Du-feest met Banja-dansen gaande. Reiziger J.P. Benoit omschreef het in 1831 als een folkloristisch schouwspel dat iedere ‘weldenkende Europeaan’ gezien zou moeten hebben.[1] Hij vertelde er niet bij dat het slaafgemaakten slechts een à tweemaal per jaar toegestaan was een dergelijk feest te organiseren.